Ξέρεις τι είναι το dark web; Κατά πάσα πιθανότητα, θα έχεις (έστω) ακούσει για αυτό φευγαλέα, ανάμεσα σε λέξεις όπως “hacker”, “κυβερνοεπίθεση”, “Anonymous”, και άλλες παρόμοιες. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν μια τάση να θεωρούν το dark web ως ένα “μέρος” στο οποίο συχνάζουν τρομοκράτες και διάφοροι άλλοι κακόβουλοι, αλλά και πολύ πιο ποινικά κολάσιμοι χαρακτήρες. Είναι, όμως, έτσι;
Το dark web είναι ένα άλλο επίπεδο στο internet, το οποίο δεν είναι προσβάσιμο μέσα από κάποια… ιστοσελίδα ή κάποιο app. Για να δούμε, όμως, τους τέσσερις μεγαλύτερους μύθους για αυτό, και γιατί ο καθένας εξ αυτών δεν ισχύει.
Είναι παράνομο να μπεις στο dark web
Η αλήθεια είναι πως… όχι. Το να μπεις δεν είναι παράνομο, άσχετα αν υπάρχει άπειρο παράνομο υλικό εκεί μέσα. Παρ’ ότι τις περισσότερες φορές που ακούς για το dark web αυτό γίνεται μέσα από αναφορές για εγκλήματα, το dark web δεν δημιουργήθηκε για αυτόν τον σκοπό. Για την ακρίβεια, οι ρίζες του βρίσκονται στο… Αμερικάνικο Ναυτικό! Η πρώτη του εμφάνιση έγινε μέσα από ένα ερευνητικό πρόγραμμα του US Navy στη δεκαετία των 90s, με τους ερευνητές να προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τις (ήδη τεράστιες) υποδομές του internet για στρατιωτικές επικοινωνίες, διατηρώντας όμως ακέραια την ασφάλεια αυτών των δεδομένων. Η μέθοδος στην οποία κατέληξαν ονομάστηκε “onion routing” και χρησιμοποιεί πολλαπλές κρυπτογραφήσεις για την μεταβίβαση κρυπτογραφημένων δεδομένων από πολλαπλούς servers και κόμβους. Το onion routing δόθηκε για κοινή χρήση το 2002 ως το πρόγραμμα ανοικτού κώδικα Tor. Από τη στιγμή που οι απλοί (και όχι τόσο απλοί) χρήστες κατάλαβαν πως μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε ιδιωτικά δίκτυα ανώνυμα, άρχισαν να εμφανίζονται και οι πρώτες κρυφές ιστοσελίδες.
Το Tor δεν είναι παράνομο, λοιπόν, όπως δεν είναι και η πρόσβαση στο dark web. Το Tor είναι απλά ένα εργαλείο – μπορεί κανείς να το δει σαν πιο ασφαλή έκδοση του HTTPS, το οποίο πλέον χρησιμοποιείται από όλες τις μεγάλες ιστοσελίδες.
Είναι εύκολο να βρεις παράνομα πράγματα στο Dark Web
Οι περισσότεροι πιστεύουν πως το dark web είναι ένα μέρος σαν να περπατάς σε κακόφημους δρόμους μετά τα μεσάνυχτα, και πως διάφοροι έμποροι θα σε σταματούν για να σου πουλήσουν όπλα, ουσίες, ή… ουράνιο. Και πάλι, όχι. Εκτός κι αν πας ψάχνοντας για τέτοια πράγματα συγκεκριμένα. Είναι πιθανό να σε εξαπατήσουν; Φυσικά.
Μια άλλη πλευρά είναι το ότι υπάρχουν νόμιμες χρήσεις για το dark web. Αλλά και το ότι πολλές φορές οι δημοσιογράφοι χρησιμοποιούν το dark web για να έρθουν σε επαφή και να πάρουν δεδομένα από τους λεγόμενους “whistleblowers”, ανθρώπους με πρόσβαση σε αρχεία και αποδεικτικά στοιχεία που θέλουν να ξεσκεπάσουν κάτι, αλλά δεν θέλουν να αφήσουν αποδείξεις για αυτό.
Είναι δύσκολο να μπεις στο dark web
Μπορεί να έχεις την εικόνα πως το dark web έχει έλεγχο εισόδου, ότι πρέπει να είσαι “κάποιος”, ή ότι χρειάζεσαι κάποιους μυστικούς κωδικούς για να μπεις – ή έστω να είσαι hacker. Η αλήθεια είναι πως το μόνο που χρειάζεσαι είναι να κατεβάσεις ένα πρόγραμμα. Το Tor Browser είναι ένα από αυτά, το Invisible Internet Project έχει δικό του client, ενώ το ίδιο ισχύει και για το Hyphanet (γνωστό και ως Freenet), με τον δικό του client. Αυτό είναι όλο, και μετά μπορείς να αρχίσεις να ψάχνεις για sites τα οποία δεν θα δεις ποτέ στο Google Search.
Μόλις μπεις θα γίνεις στόχος επιθέσεων από hackers
Αυτό κι αν δεν ισχύει. Για την ακρίβεια, ολόκληρη η δομή του dark web είναι σχεδιασμένη για να μη μπορεί κανείς να γνωρίζει το ποιος είσαι και από πού μπήκες! Ακόμη καλύτερα, αν χρησιμοποιείς VPN και δεν πατάς σε όποιο link βρεις μπροστά σου, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Το dark web είναι ένα ακόμη πιο αποκεντρωμένο internet, ένα δίκτυο με ελεύθερη πρόσβαση και διακίνηση δεδομένων. Ναι, μπορεί να είναι και “σφηκοφωλιά” για διάφορους παράνομους και marketplaces όπου πωλείται παράνομο υλικό (κλεμμένοι κωδικοί πρόσβασης μεταξύ άλλων), αλλά είναι και ένα μέρος στο οποίο κανείς δεν γνωρίζει ποιος είσαι. Με κάποιον τρόπο, είναι ένα άλλο Internet όπως ήταν το κανονικό Internet πριν από 30 χρόνια.