Δεν έχουν περάσει παρά ελάχιστα χρόνια από την πρώτη πραγματική φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας, αυτής στο κέντρο του γαλαξία M87, ενώ λίγο αργότερα είχαμε και την απεικόνιση της τεράστιας μαύρης τρύπας στο κέντρο του δικού μας γαλαξία! Η μαύρη τρύπα αυτή, στον δικό μας ουρανό, εμφανίζεται στον αστερισμό του Τοξότη και ονομάζεται Α* Τοξότη – με το αστεράκι δίπλα στο γράμμα να υποδηλώνει πως πρόκειται για μαύρη τρύπα. Η δουλειά των αστρονόμων, όμως, δεν τελείωσε με την πρώτη φωτογραφία, αλλά συνεχίστηκε και, πλέον, έχουμε περισσότερα δεδομένα για το τερατώδες σώμα στο κέντρο του γαλαξία μας.
Πιθανώς να αναρωτιέσαι, όμως, πώς γίνεται να “φωτογραφίζουμε” μια μαύρη τρύπα, δεδομένου πως… είναι μαύρη! Η πραγματικότητα είναι πως, ναι, δε μπορούμε να φωτογραφίσουμε την ίδια τη μαύρη τρύπα, αλλά τον χώρο γύρω από τη μαύρη τρύπα, στον οποίο υπάρχουν διάφορα υλικά (μεσοαστρική σκόνη και αέρια) τα οποία στροβιλίζονται με απίστευτες ταχύτητες γύρω από τη μαύρη τρύπα, μέχρι να πέσουν μέσα. Στην πορεία, όμως, όλα αυτά τα υλικά επιταχύνονται σε πολύ μεγάλες ταχύτητες και υπερθερμαίνονται, με αποτέλεσμα να εκπέμπουν ακτινοβολία. Αυτή η ακτινοβολία είναι που κατέγραψαν τα τηλεσκόπια και εμφανίζεται με αυτό το πορτοκαλί χρώμα στις φωτογραφίες.
Η απεικόνιση έγινε από το Event Horizon Telescope, το οποίο δεν είναι ένα μεμονωμένο τηλεσκόπιο αλλά αποτελεί σύμπραξη οκτώ τηλεσκοπίων σε όλη την υδρόγειο, τα οποία συνδέονται και λειτουργούν ως ένα τεράστιο τηλεσκόπιο με μέγεθος όσο η ίδια η Γη.
Όπως προαναφέραμε, η πρώτη φωτογραφία αφορούσε την ακόμη μεγαλύτερη μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία Μ87, κάτι που προκάλεσε το ενδιαφέρον των αστροφυσικών. Μάλιστα, οι δύο φωτογραφίες ήταν πολύ όμοιες, κάτι που έκανε τους επιστήμονες να αναρωτηθούν για το εάν οι ομοιότητες επεκτείνονται και σε άλλες ιδιότητες, πέραν της οπτικής. Έτσι, συνέχισαν τις παρατηρήσεις, με στόχο την καταγραφή των δύο μαύρων τρυπών και της μελέτης της πόλωσης του φωτός, κάτι που θα αποκάλυπτε τα μαγνητικά πεδία στην ύλη.
Η μελέτη των ουρανίων σωμάτων, και ειδικά τόσο εξωτικών όσο οι μαύρες τρύπες για τις οποίες δεν έχουμε τη δυνατότητα για άμεση παρατήρηση, γίνεται με έμμεσους τρόπους. Η πόλωση του φωτός μπορεί να μας αποκαλύψει σημαντικές λεπτομέρειες για την ύλη που περιδινίζεται γύρω από αυτά, αλλά και να αναδείξει τους μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από αυτά. Συγκεκριμένα για το A* του Τοξότη, η δυσκολία είναι πολύ μεγαλύτερη, μιας και το μικρό μέγεθος της μαύρης τρύπας οδηγεί σε μεγάλες αλλαγές σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Έχοντας παρατηρήσει και απεικονίσει δύο διαφορετικές μαύρες τρύπες, την M87* και το A* Τοξότη, με εντελώς διαφορετικά μεγέθη και σε διαφορετικούς γαλαξίες, πλέον έχουμε μια καλή βάση για να τεστάρουμε (ως ανθρωπότητα) τα θεωρητικά μοντέλα της Φυσικής και να ανακαλύψουμε τις βασικές αρχές που διέπουν τη συμπεριφορά τους. Αυτό που γίνεται φανερό είναι το ότι υπάρχουν πολύ ισχυρά μαγνητικά πεδία, κάτι που υποδηλώνει ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό αυτών των συστημάτων.
Οι παρατηρήσεις του EHT θα ξεκινήσουν ξανά μέσα στον Απρίλιο, αλλά πλέον το EHT θα αναβαθμιστεί, καθώς το ραδιοτηλεσκόπιο ALMA, ένα από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια του EHT, σχεδιάζει μια μεγάλη αναβάθμιση, η οποία θα ανεβάσει κατά πολύ την ευαισθησία του και θα του επιτρέψει να συνεισφέρει πολύτιμα δεδομένα στη μελέτη του A* Τοξότη και άλλων μαύρων τρυπών.
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.