Τα τελευταία χρόνια, η ψηφιακή τεχνολογία έχει συμβάλει σε αναμφισβήτητες προόδους που έχουν κάνει τη ζωή ευκολότερη για όλους. Σε μια εποχή που αυτή η τεχνολογία βρίσκεται στο επίκεντρο της οικοδόμησης νέων έξυπνων πόλεων, τι μπορεί να γίνει για να διασφαλιστεί ότι η κατάσταση των ατόμων με αναπηρία θα αμβλυνθεί και δεν θα επιδεινωθεί; Πώς μπορούν να ληφθούν υπόψη οι συγκεκριμένες ανάγκες του καθενός; Ουσιαστικά, πώς μπορεί μια έξυπνη πόλη να γίνει μια πόλη χωρίς αποκλεισμούς;
Πολλές από τις πόλεις και τις μητροπόλεις του κόσμου έχουν κάνει βήματα για να γίνουν πιο έξυπνες, συνδεδεμένες πόλεις. Η προσέγγισή τους επικεντρώνεται σε τομείς όπως η ποιότητα του αέρα, η κυκλοφορία, η εξοικονόμηση ενέργειας, η πλήρης χρήση των δημόσιων χώρων, η ευκολία μετακίνησης και οι μεταφορές. Η δημιουργία μιας έξυπνης πόλης είναι απλώς ένας νέος τρόπος σύλληψής της. Η χρήση της ψηφιακής τεχνολογίας είναι ενσωματωμένη στη φυσική υποδομή, ώστε οι κάτοικοι και οι χρήστες να λαμβάνουν την καλύτερη εξυπηρέτηση.
Πώς θα μπορούσαν να επωφεληθούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες;
Οι πόλεις που εμπλέκονται σε αυτή τη μετάβαση αντιλαμβάνονται γενικά την έννοια της smart city, ως μια πορεία προς ένα πιο φιλικό προς το περιβάλλον και ανθρώπινο μέρος για να ζεις. Εξετάζοντας τον αριθμό των έργων από φοιτητές, μηχανικούς και νεοφυείς επιχειρήσεις που προτείνουν τεχνολογικές λύσεις για άτομα με ειδικές ανάγκες, υπάρχει μια προφανής ώθηση προς την σχεδίαση μιας έξυπνης πόλης χωρίς αποκλεισμούς. Ωστόσο, τα πραγματικά παραδείγματα μιας τέτοιας ιδέας παραμένουν ελάχιστα. Οι λύσεις που προτείνονται είτε βασίζονται σε μια πολλά υποσχόμενη τεχνολογία που εξακολουθεί να παραμελεί τις πραγματικές ανάγκες και χρήσεις εκείνων στους οποίους απευθύνεται, είτε βασίζονται σε πραγματικές ανάγκες και χρήσεις, αλλά η βιωσιμότητα της λύσης τίθεται σε κίνδυνο επειδή δεν διαθέτει βιώσιμο οικονομικό μοντέλο.
Το παράδειγμα της Σιγκαπούρης
Η Σιγκαπούρη θεωρείται ως το πιο ολοκληρωμένο παράδειγμα μιας έξυπνης πόλης στον κόσμο. Γιατί; Χάρη στην ψηφιοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών της, η Σιγκαπούρη παρέχει στους πολίτες της ανώτερη ποιότητα ζωής με κυρίαρχο στόχο να κάνει την καθημερινή ζωή των κατοίκων πιο εύκολη.
Η Σιγκαπούρη έχει αντιληφθεί τι πρέπει να είναι μια έξυπνη πόλη: για να καλύψει τις ανάγκες των πολιτών της και να τους ταιριάζει πλήρως, η πόλη πρέπει να διαμορφωθεί σύμφωνα με τους ίδιους. Κατά συνέπεια, ακόμα κι αν η τεχνολογία βρίσκεται στο επίκεντρο της έξυπνης πόλης, η διαχείριση, η τροποποίηση και ο έλεγχος της ελέγχεται από τους ανθρώπους.
Ο τρόπος για να μπορέσουν τα άτομα με αναπηρία να επωφεληθούν από τις προόδους μιας έξυπνης πόλης είναι να ληφθούν υπόψη οι συγκεκριμένες ανάγκες τους από την αρχή των έργων. Ακριβώς όπως η φυσική προσβασιμότητα για δρόμους και κτίρια, το κόστος για την ψηφιακή προσβασιμότητα είναι σχεδόν ασήμαντο όταν ενσωματωθεί στη σχεδίαση από την αρχή.
Ας χρησιμοποιήσουμε το παράδειγμα της Σιγκαπούρης όπου ο δημόσιος χώρος της είναι ένα από τα πιο προσβάσιμα μέρη στον κόσμο. Το ίδιο ισχύει για τις δημόσιες συγκοινωνίες της, τους πολιτιστικούς χώρους της, όπως μουσεία, ακόμη και για τις αθλητικές εγκαταστάσεις της που είναι προσαρμοσμένες στα παρααθλήματα. Η Σιγκαπούρη δημιούργησε το «Ενεργοποιητικό χωριό»: μια έννοια πειραματισμού που επικεντρώνεται στην αναπηρία, την προσβασιμότητα και την ένταξη των ατόμων με αναπηρία. Βασισμένο στον καθολικό σχεδιασμό, αυτό το «χωριό χωρίς αποκλεισμούς» προσπαθεί να εκπαιδεύει και να απασχολεί άτομα με αναπηρία.
Σε τελική ανάλυση, η οικοδόμηση μιας προσβάσιμης ή χωρίς αποκλεισμούς πόλης πρέπει να σέβεται τη συνέχεια. Για μια έξυπνη πόλη χωρίς αποκλεισμούς, πρέπει επίσης να εγγυηθούμε τη συνέχεια στην αλυσίδα πληροφοριών. Η διαχείριση των αστικών χώρων μοιράζεται μεταξύ πολλών και ποικίλων δημόσιων και ιδιωτικών φορέων: δήμοι, διαδημοτικές μονάδες, νομός, περιφέρεια, φορείς μεταφορών, επιχειρήσεις, ιδιώτες κ.λπ. Ένα άτομο σε αναπηρικό καροτσάκι δεν μπορεί να εισέλθει σε ένα προσβάσιμο κτίριο εάν το πεζοδρόμιο δεν έχει κλίση προς την είσοδο: Με απλά λόγια η μετακίνηση είναι αδύνατη εάν σπάσει αυτή η αλυσίδα.