Οι νέες γενιές μπορεί να μην έχουν ιδέα για το τι είναι δίσκος βινυλίου, αλλά οι παλαιότεροι εξ ημών σίγουρα έχουμε περάσει ώρες αμέτρητες ακούγοντας την αγαπημένη μας μουσική και κοιτάζοντας τον δίσκο να περιστρέφεται στις 33⅓ ή στις 45 στροφές ανά λεπτό. Τώρα, όμως, είναι η εποχή της ψηφιακής μουσικής, της ψηφιακής τηλεόρασης, των ψηφιακών… πάντων. Τότε γιατί το βινύλιο – και η κασέτα, εδώ που τα λέμε – έχουν κάνει δυναμική επιστροφή;

Λοιπόν, σου έχουμε τους 5 κυριότερους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να ξεσκονίσεις το πικάπ σου και να ακούσεις… βινύλιο!

1. Θα βελτιωθεί το γούστο σου

Καλά τα playlists, αλλά… για αυτά είναι για πάρτι. Ο δίσκος είναι εμπειρία, είναι σαν να διαβάζεις ένα καλό βιβλίο. Τα κομμάτια δεν έχουν μπει σε τυχαία σειρά. Ο δημιουργός του δίσκου τα έχει βάλει με μια σειρά, από την πλευρά Α στην πλευρά Β, από την αρχή μέχρι το τέλος. Και όλα έχουν λόγο ύπαρξης στο δίσκο. Ναι, θα υπάρχουν κάποια που θα ξεχωρίσουν, αλλά ολόκληρος ο δίσκος έχει μια ροή. Πρόκειται για κάτι που δεν υπάρχει σε playlists και σε ψηφιακές συλλογές χιλιάδων τραγουδιών, που πηδάνε από το ένα είδος μουσικής στο άλλο, ούτε σε best of.

2. Η αγορά δίσκου είναι ξεχωριστή εμπειρία

Με απλά λόγια, δεν υπάρχει υποκατάστατο στο να πας σε ένα κατάστημα και να… ξεφυλλίσεις τους δίσκους, μέχρι να βρεις αυτό που θα σου κλείσει το μάτι και θα σου ψιθυρίσει συνωμοτικά «έλα να μ’ ακούσεις», να δεις το εξώφυλλό του, να πιάσεις τον δίσκο στα χέρια σου. Ακόμη και να μιλήσεις με τους υπαλλήλους του δισκάδικου, οι οποίοι σίγουρα έχουν καλύτερη γνώση από τους αλγόριθμους της Apple και του Spotify.

3. Το βινύλιο ακούγεται καλύτερα

Τα τραγούδια σε ψηφιακή μορφή είναι συμπιεσμένα. Ειδικά τα πρώτα χρόνια των mp3, τότε που τα gigabytes ήταν λιγοστά και γέμιζαν γρήγορα, η συμπίεση έπρεπε να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Και η συμπίεση στον ήχο σημαίνει απώλεια δεδομένων. Η λεπτομέρεια χάνεται.

Αντιθέτως, το βινύλιο είναι αναλογικό μέσο και δεν χάνει πληροφορία. Οι μήτρες βγαίνουν από το πρωτότυπο, το λεγόμενο master, με όλη τη λεπτομέρεια που ήθελε ο δημιουργός. Κι αυτός είναι ο λόγος που οι φανατικοί του ήχου ορκίζονται στο βινύλιο.

4. Μπορείς να πουλήσεις τη συλλογή σου

Αν έχεις μια συλλογή από… mp3, δε μπορείς να πουλήσεις τίποτα. Ουσιαστικά, όταν αγοράζεις ψηφιακή μουσική, αυτό που αγοράζεις είναι το δικαίωμα να την ακούς. Αντιθέτως, όταν αγοράσεις ένα δίσκο βινυλίου, αγοράζεις το υλικό. Είναι δικό σου και μπορείς νομίμως να το πουλήσεις όταν και όποτε το θελήσεις.

5. Η μουσική σου ανήκει

Στις ψηφιακές πλατφόρμες μπορεί να δεις κάποιους καλλιτέχνες ή κάποια άλμπουμ να εξαφανιστούν. Όπως έγινε με το Spotify και την Taylor Swift το 2014, λόγω διαφωνιών της καλλιτέχνιδος με την εταιρεία. Ακόμη κι αν έχεις πληρώσει συνδρομή, η μουσική δεν σου ανήκει και μπορεί μια ωραία πρωία να εξαφανιστούν οι καλλιτέχνες που σου αρέσουν.

Με τον δίσκο βινυλίου, όμως, τους έχεις για πάντα. Κανείς δε θα έρθει στο σπίτι σου να κατασχέσει τους δίσκους των Led Zeppelin, για παράδειγμα, αν ο Robert Plant τσακωθεί με τη Sony Music.

Τελικά, όμως, ποια είναι η καλύτερη μορφή μουσικής, η ψηφιακή ή η αναλογική; Αυτό είναι, αφ’ ενός υποκειμενικό και αφ’ ετέρου η μισή ερώτηση. Για παράδειγμα, τα στερεοφωνικά που έχουμε (πολλοί από εμάς) στα σπίτια μας, στα οποία είναι συνδεδεμένα τα πικάπ, είναι απείρως καλύτερα από τα απλά ηχειάκια και τις κάρτες ήχου των υπολογιστών, desktop ή laptop. Ακόμη κι αν η αναπαραγωγή στον υπολογιστή γίνεται από ψηφιακό αρχείο κορυφαίας ποιότητας, η σύγκριση γέρνει τραγικά προς το βινύλιο, απλά γιατί οι ενσωματωμένες κάρτες ήχου και τα μικρά ηχειάκια που έχουν οι περισσότεροι υπολογιστές, συνθέτουν ένα σύνολο σαφώς κατώτερης ποιότητας από ένα στερεοφωνικό συγκρότημα – έστω και μέσης ποιότητας. Από την άλλη, λέγοντας ψηφιακή μουσική δεν διασαφηνίζουμε την ποιότητα. Ο ψηφιακός ήχος δεν είναι ένας. Άλλο ήχο έχει ένα κομμάτι, σε συμπίεση mp3 128kbps και άλλο ήχο το ίδιο κομμάτι σε συμπίεση AAC 320kbps. Και βέβαια, εξακολουθούμε και δεν βάζουμε στην εξίσωση τον υπόλοιπο εξοπλισμό – ηχεία, ψηφιοαναλογικούς μετατροπείς, ενισχυτές και λοιπά.

Σε γενικές γραμμές, όμως, το βινύλιο υπερέχει. Ακόμη και αν ο λόγος είναι πως, όταν το βινύλιο ήταν το μόνο μέσο, διαλέγαμε καλύτερα μηχανήματα για να ακούμε μουσική.